In deze workshop verkennen we met de deelnemers in hoeverre onze organisatie aandacht heeft voor diversiteit en inclusiviteit en proberen we gezamenlijk verbeteringen te bedenken. Je leert immers van iemand met een andere achtergrond soms meer dan van iemand met meer ervaring.

We denken na over de diversiteit van onze arbeids- en patiëntenpopulatie, hoe we omgaan met diversiteit bij sollicitaties en selectie en hoe meer diversiteit kan leiden tot beter onderwijs en betere (toekomstige) zorg. Op deze manier leren we, als studenten en docenten, van elkaar en komen we tot een meer diverse en inclusieve organisatie en opleiding.

Binnen de herziene master geneeskunde werden sinds september 2021 twee innovatieve onderwijsvormen ingevoerd in het curriculum:
1. Elektronisch patiëntendossier (Open MRS) voor studenten met fictieve casussen
2. E-learning ter ondersteuning van de zelfstudie

In het eerste halfuur van deze workshop doet de deelnemer ervaring op met het gebruik van Open Medical Record System. De deelnemer gaat aan de slag met een casus waarbij patiënten informatie opgezocht moet worden maar ook ontvangen informatie gerapporteerd moet worden (dossiervorming).

In het tweede halfuur bespreken we samen met de deelnemers hoe deze nieuwe onderwijsvorm ingezet zou kunnen worden binnen het eigen onderwijs. Waarbij bij afsluiting ook ruimte is voor discussie.

Bij veel onderwijs wordt er gebruik gemaakt van het principe van ‘flipping the classroom’. Simpel gezegd: we draaien het hoorcollege en het oefenen met de stof om. Studenten bereiden thuis de stof voor (veelal gebruik maken van content die online wordt aangeboden (kennisclips, quizzen, games etc)) en tijdens het contactmoment wordt juist gewerkt aan de verwerking van de stof. Maar is deze methode nou ècht effectief? Wanneer we de opdracht geven ‘lees het boek’ weten we dat dat niet altijd gebeurt. Wordt er wel gehoor gegeven aan de opdracht ‘doe de online zelfstudie’? In deze workshop kijken we naar goede voorbeelden en komen we tot ‘tips ’n tricks’ op basis van de ervaringen van de deelnemers.

Doel van de workshop: input krijgen over docentprofessionalisering voor begeleiders op een Interprofessionele leerwerkplek (IP-lwp).

De workshop begint met een introductie van het IPE (Interprofessionele Educatie)-onderwijs in de master Geneeskunde. De leerdoelen en bestaande IPE-werkvormen die nu al ingezet worden op verschillende locaties worden uiteengezet. Van de bestaande IPE-activiteiten willen wij een IP-lwp voor alle masterstudenten ontwikkelen. Goede begeleiding van de studenten op een IP-lwp is van groot belang, maar mogelijke risico’s die wij aan zien komen zijn:

• Hoe kunnen we begeleiders motiveren om aandacht te besteden aan feedback over interprofessionele communicatie?
• Hoe kunnen we begeleiders inzetten als rolmodel (door te laten zien hoe je over de grenzen van je eigen professie heenstapt)?

In groepen van vijf personen gaan deelnemers 20 minuten in gesprek over de begeleiding die studenten nodig hebben op een IP-lwp. Deelnemers gaan mogelijke knelpunten, risico’s en bijbehorende oplossingen formuleren.

Leren leren is een hot item. Om optimaal te kunnen leren moeten studenten eerst leren hoe dat moet. Inzicht in effectieve leerstrategieën en hoe je deze kunt inzetten vormt daarvoor de basis. Maar als docent heb je het druk en zijn beschikbare middelen vaak beperkt. Hoe zorg je er dan toch voor dat de individuele capaciteiten van je studenten kunnen opbloeien?

Tijdens deze sessie gaan we aan de slag (brainstormen) om samen tot uitgangspunten te komen over hoe zelfregulerend leren en studiesucces te bevorderen bij onze studenten. Dit zullen we doen aan de hand van de volgende drie vragen:
1. Wat doe je zelf met om zelfregulerend leren te bevorderen?
2. Wat zou goed kunnen werken?
3. Wat heb je hiervoor nodig?

Deze interactieve workshop is een must voor iedere docent die zelfregulerend leren en studiesucces een warm  hart toedraagt.

Geneeskundeopleidingen hebben de maatschappelijke plicht om onderwijs te laten aansluiten bij actuele zorgvraagstukken van de samenleving. Om gezondheidszorg te garanderen die toegankelijk en betaalbaar blijft, zal veel zorg verschuiven van het ziekenhuis naar de thuissituatie. Ook wordt van burgers verwacht dat zij zelf de regie over hun zorg en gezondheid nemen. De mate waarin de geneeskundeopleiding op deze maatschappelijke veranderingen inspeelt, wordt met de term ‘social accountability’ samengevat.

In deze workshop gaan we in op mogelijkheden die social accountability biedt voor de geneeskundeopleiding. Na het geven van de definitie van social accountability bespreken we samen de onderliggende waarden en hoe die van toepassing zijn op het eigen onderwijs. Daarna gaan we in op een aantal maatschappelijke veranderingen en hoe social accountability onderwijs daar een bijdrage aan kan leveren. Om de opleiding goed te laten aansluiten bij actuele zorgvragen is het belangrijk om samen te werken met partners (bijvoorbeeld de gemeenschap, andere zorgverleners, overheid, zorggerelateerde organisaties). We gaan in de workshop dan ook in op deze partnerschappen en bekijken hoe het onderwijs daar op in kan spelen. Deze workshop wordt samen met de studentenorganisatie IFMSA-NL gegeven.

Tijdens deze workshop ontdek je waardoor het komt dat een goed opgebouwd verhaal de potentie heeft om je studentenbetrokkenheid substantieel te vergroten. Je gaat spelenderwijs meten wat het verschil maakt tussen het zenden van feiten en het zenden van een verhaal. We delen verschillende verhaalstructuren en methodieken met je en koppelen bepaalde structuren aan specifieke leerdoelen. Aan het einde van deze workshop heb je een heldere basis voor jouw eigen storytelling blauwdruk in handen die je op gewenste momenten effectief kan inzetten in je onderwijs.

Leerdoelen

• Je krijgt inzicht in bestaande verhaalstructuren en welke verhaalstructuren het beste aansluiten bij specifieke leerdoelen.
• Als je een verhaalstructuur aan je leerdoelen hebt gekoppeld ga je ontdekken dat er drie effectieve factoren zijn om je studenten te verbinden aan de content van je verhaal, nl; Wat is een spanningsboog en hoe zet je die in? Waaruit is een cliffhanger opgebouwd en wanneer gebruik je het in je onderwijs. En je (her)ontdekt de kracht van de stilte en wanneer je die effectief in je onderwijs kan verweven.

Jolanda Maaskant en Bas van Oort – Onderwijsprogramma Patiënt- en Familieparticipatie

Het onderwerp patiënt- en familieparticipatie krijgt een steeds sterkere plaats binnen het Amsterdam UMC. Veel zorgprofessionals zijn gemotiveerd om hier inhoud aan te geven, maar uit de feedback van patiënten en familieleden weten we dat dit niet vanzelfsprekend is.

Het onderwijsprogramma patiënt- en familieparticipatie is ontwikkeld om (in eerste instantie) verpleegkundigen handvatten te bieden om patiënt en familieleden beter te begrijpen en in te spelen op hun behoeften, wensen en mogelijkheden.

Het ‘blended’ programma omvat drie thema’s: het familiegesprek, gezondheidsvaardigheden en gedeelde besluitvorming. Het onderwijsprogramma gebruikt verschillende werkvormen, zoals e-learnings met videoclips en oefenvragen, praktijkopdrachten en trainingen met acteurs. Het programma is aangepast naar aanleiding van een pilot met drie groepen. We kijken binnen dit project ook of we een effect zien op de attitude van verpleegkundigen en hun gevoel van competentie t.o.v. familieparticipatie.

Het project wordt uitgevoerd i.s.m. de Hogeschool van Amsterdam (Verpleegkunde) en de Hanze Hogeschool (Lectoraat Familiezorg), en is mogelijk gemaakt door een innovatie impuls van het Amsterdam UMC.

———————————————————————

Chloé Bras, Ellen Bosnak en Marike de Ruiter – Profiteren van samenwerken: blok- en lijnonderwijs

Je herkent het misschien wel: dat ene leerdoel dat eigenlijk onmogelijk is om te toetsen in een meerkeuzevraag. Bij het blok WDD-3 liepen we daar ook tegenaan en in samenwerking met de leerlijn Professionele Ontwikkeling (PO) hebben we er dit jaar een portfolio opdracht van gemaakt.

In deze sessie vertellen we kort over deze succesvolle samenwerking en de voordelen die het heeft opgeleverd voor het blok, de lijn en de student. Vervolgens gaan we graag met jullie in gesprek over de kansen die er liggen in de rest van het onderwijs en inspireren we elkaar over de verschillende manieren van toetsing die er mogelijk zijn.

———————————————————————

Jeffrey Matray – Studeren doe je voor jezelf niet voor mij/ studeren doen we samen

Vanuit de zelf determinatie theorie gaan we kijken hoe we intrinsieke motivatie van studenten kunnen verhogen. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat intrinsieke motivatie tot betere resultaten en een prettige leeromgeving zorgt ten opzichte van extrinsieke motivatie. Toch ligt de basis van veel onderwijs op extrinsieke motivatie door middel van het uitdelen van cijfers.

Vanuit een van de drie basis psychologische behoeftes (gevoel van autonomie, competentie en verbondenheid) zullen we samen kijken hoe we ons onderwijs zodanig kunnen inrichten dat we het gevoel van intrinsieke motivatie bij de studenten kunnen verhogen.

Neelke van der Weerd – EPA’s in de praktijk

Entrustable Professional Activities (EPA’s) zijn beschrijvingen van kenmerkende beroepsactiviteiten binnen een medisch specialisme die binnen de vervolgopleiding tot medisch specialist in bepaalde mate van zelfstandigheid aan een aios kunnen worden toevertrouwd. Het gaat hier om een vorm van gestructureerde werkplekbeoordelingen. Inmiddels maken EPA’s deel uit van de landelijke opleidingsplannen van zeer veel specialismen.

Vanuit mijn PE-schap (i.s.m. de COC) evalueer ik de implementatie van de EPA’s vanuit de landelijke opleidingsplannen naar de dagelijkse praktijk van de diverse medische vervolgopleidingen binnen Amsterdam UMC, zowel vanuit het perspectief van de opleider als van de aios.

———————————————————————

Lydia van der Meij – Gastro-enterologisch onderzoek, interactief gepresenteerd voor een multidisciplinair publiek

Binnen het domein van de MDL wordt wereldwijd onderzoek gedaan, met resultaten die van belang kunnen zijn voor de toekomstige behandeling van patiënten. Het gaat daarbij vaak óók om inzichten voor behandelaars uit verwante vakgebieden. In een reeks Grand Rounds wordt nieuwe kennis op interactieve wijze gedeeld met relevante collega’s (in wording). Sprekers kunnen van tevoren kiezen uit een van drie interactieve opzetten, waarbij hun keuze bepalend is voor hoe de dagvoorzitter en moderator zich opstellen tijdens de Grand Round.

———————————————————————

Paul Krediet – Generalisme in de medisch specialistische vervolgopleiding

Er is een groeiend aantal patiënten met meerdere, vaak chronische ziekten tegelijk. De huidige ziekenhuiszorg, met ver doorgespecialiseerde medisch specialisten sluit onvoldoende aan bij de complexe specialisme overstijgende medische behoeftes van patiënten, hun omgeving en hun zorgverleners buiten het ziekenhuis. Zorgcoördinatie door paramedici biedt uitkomst binnen geprotocolleerde zorgtrajecten, maar een groot deel van deze zorg is moeilijk in werkbare protocollen te vangen.

Kortom, er is behoefte aan medisch specialisten die als generalist een coördinerende en prioriterende rol spelen. De inwendige geneeskunde voorziet sinds kort hierin door de opleiding tot meervoudig gedifferentieerd internist. Deze sessie illustreert hoe generalisme zo binnen de opleiding wordt geborgd en belicht daarbij de uitdagingen in dit proces.

Wil jij inspiratie opdoen en ideeën uitwisselen over hoe we duurzaamheid in ons onderwijs kunnen verwerken? Zodat we studenten opleiden die niet alleen denken aan de beste zorg voor de patiënt, maar ook de beste zorg voor het milieu? Kom dan naar deze workshop!

We starten met een korte introductie over hoe de zorg nu eigenlijk invloed heeft op het milieu, gevolgd door voorbeelden van wat er al in ons onderwijs wordt behandeld als het gaat over dit onderwerp. Daarna ga je in kleine groepen met collega’s en/of studenten brainstormen over mogelijkheden in jouw eigen onderwijs om aandacht te besteden aan het thema ‘zorg en klimaat’.

Met de Master Epicurus heeft zelfregulerend leren een stevige plek gekregen in het curriculum. Dit komt tot uiting in het programmatisch toetsen, in het mentoraat, tijdens de onderwijsmomenten én in de feedbackcyclus die gehanteerd wordt op de werkvloer.

In deze workshop nemen de deelnemers de positie in van lerende, want ook in je rol als docent, opleider of mentor ben je bezig met zelfgestuurd leren. De concepten van zelfsturend leren en de feedbackcyclus worden concreet door deze te betrekken op je eigen leerproces.

Want hoe ontvang jij feedback? En wat heb jij nodig om van feedback te leren?

Kortom: een kans om te ervaren wat de coassistenten (de collega’s/ de lerende/ de mensen) die jij begeleidt ervaren!

Als professional in een academisch ziekenhuis kunnen we vrij autonoom werken, weten we veel en beslissen we zelfstandig over patiënten, opleiding en andere zaken. Er zijn natuurlijk wel geschreven en ongeschreven regels en kwaliteitsnormen, maar daarbinnen is veel ruimte.
De huidige stijl van onderwijs is zeer strikt. Als mentor van een groep masterstudenten wordt vastgelegd hoeveel IOP’s ,hoeveel intervisie etc. Als begeleider van peer-to-peer onderwijs wordt van mij geen enkele expertise gevraagd op mijn eigen vakgebied.

In deze workshop gaan we de werkvorm design thinking gebruiken als werkvorm om oplossingen voor het probleem te vinden. Mogelijk kunnen we enkele prototypes ontwerpen om het onderwijs beter te laten passen bij de werkwijze van de professionals.

In deze workshop gaan we in op het onderzoek binnen het veld van medisch onderwijs. Het onderzoeksveld van het medisch onderwijs is enorm divers, zo ook de manier waarop we nadenken over onderzoek en termen als waarheid, kwaliteit en bewijs. Samen denken we daarom na over vragen als: Hoe ben ik opgeleid?  Welke ervaring met onderzoek heb ik, en hoe kleurt die mijn denken over bewijs en waarheid? Maar ook hoe wordt hierover gedacht in het onderzoeksveld van medisch onderwijs.

Daarna gaan we in op de praktijk en duiken we samen in het opzetten van onderzoek van onderwijs; starten met een onderzoeksvraag en vanuit daar bepalen we het design, de methode, welke data te verzamelen etc.

Je wordt uitgedaagd te reflecteren op verschillende onderzoek benaderingen, en kritisch te kijken naar verschillende onderzoek ideeën en hoe deze vorm te geven.

Hoe vergroot ik het zelfsturend vermogen van mijn studenten? Hoe kan ik hen activeren op momenten dat zij zich afwachtend opstellen? Een coachende begeleidings- of leiderschapsstijl is hiervoor een effectieve stijl binnen de context van het hoger onderwijs en kent vele toepassingsmogelijkheden. Bijvoorbeeld voor gestructureerde begeleidingstrajecten voor studenten en PhD’s of het toepassen van een coachende communicatiestijl in overleggen met collega’s.

In deze workshop gaan we aan de slag met theorie, praktijk en reflectie. Na afloop heb je tips opgedaan die je helpen om studenten te stimuleren en zich actiever en meer zelfregulerend op te stellen.

Matthias Cabri – Polikliniek radiologie: student gestuurd onderwijs live op YouTube

Studenten in de masterfase krijgen geen beeldvorming onderwijs meer. Om ze meer vertrouwd te laten voelen kunnen ze vragen over beeldvorming naar ons sturen (via https://poliradiologie.nl). Wij maken daar een les van en zenden dit live uit op YouTube (https://www.youtube.com/c/RadiologieAmsterdamUMC). Twee docenten houden een ronde tafel gesprek en studenten sluiten thuis aan met een eigen apparaat.

De video’s worden daarna integraal op ons YouTube kanaal geplaatst. Als docent bundelen we de vragen en indrukken van het kennisniveau en koppelen dit terug naar het onderwijs in de bachelor fase.

———————————————————————

Sander de Wolf en Jolanda Maaskant – “disruption in education”

Tot voorjaar 2020 was het onderwijs van de master Evidence Based Practice in Health Care traditioneel van opzet. Studenten bestudeerden literatuur over een onderwerp, waarna er over dat onderwerp een hoorcollege werd gegeven met aansluitend een werkgroep waarin relevante opdrachten groepsgewijs werden uitgevoerd. Deze werkwijze leidde tot het behalen van de gestelde leerdoelen, zoals vastgesteld door formatieve en normatieve evaluaties.

Door de beperkingen op het contact gebonden onderwijs in de periode maart 2020 – juni 2021 hebben docenten ervaring opgedaan met diverse online lesvormen.
Vanaf september 2021 golden er geen beperkingen op contact gebonden onderwijs, maar toch is er voor gekozen om onderdelen van het onderwijs online aan te blijven bieden. Bijvoorbeeld de hoorcolleges worden nu vooraf aan de onderwijsavond digitaal aangeboden, en op de avond zelf volgt een kort en interactief responsie college. Ook heeft de student de keuze om een responsie college en werkgroep fysiek of digitaal te volgen, en studenten maken ook daadwerkelijk van beide mogelijkheden gebruik.

In deze thematour bespreken we de argumenten van docenten over bovengeschetste keuzes, als ook de ervaringen en consequenties die ermee gepaard gaan. Ook kijken we naar de feedback van studenten op de aangeboden hybride vorm van onderwijs. Oogmerk van deze thematour is het spiegelen van onze ervaringen aan de onderwijspraktijk, en het meer geïnformeerd inschatten van de gevolgen van gemaakte keuzes.

———————————————————————

Tom van Riet – Eindelijk een kies leren trekken.

Nadat Cornelius Celsus ruim 2000 jaar geleden een eerste instructie opschreef over hoe een kies getrokken dient te worden, is er nagenoeg niks veranderd. Studieboeken bevatten slechts summiere instructies. Preklinische oefenmodellen zijn in elk opzicht onrepresentatief. Tandheelkunde studenten over de hele wereld leren deze behandeling dan ook door direct te oefenen op patiënten. Hoog tijd voor een onderwijsinnovatie!

Samen met de TU Delft hebben we, met behulp van robottechnologie en machine learning, eindelijk inzicht in wat er nodig is om succesvol een kies te trekken.
Het betreft complexe informatie over krachten en bewegingen in alle richtingen en we staan nu voor de grote uitdaging om de wetenschappelijk kennis om te buigen in onderwijs.

We willen onze ervaring met jullie delen en bespreken: Wat vinden jullie van de gepresenteerd onderwijsvorm om complexe motorische vaardigheden aan te leren?
En wat zijn jullie ideeën voor wat betreft de ontwikkeling van een virtuele leeromgeving?

Guus ten Asbroek – Grenzeloos leren voor toekomstige artsen in onze globaliserende wereld

In deze tour-stop nemen we je mee op internationaliserings-reis en leggen we je een aantal prikkelende stellingen voor waar we graag met je over in gesprek gaan!

———————————————————————

Marike de Ruiter – Transformatief leren

Wereldwijde complexe problemen (vluchtelingen, pandemieën, sociale ongelijkheid) raken ook Nederland, de gezondheidszorg staat bovendien voor grote veranderuitdagingen (goede zorg op de juiste plek). Van artsen vergt dit innovatiekracht, breed leiderschap en dialectisch denken. Zij worden hier echter onvoldoende voor opgeleid.

Een curriculum met internationale, interculturele, interprofessionele en interdisciplinaire ervaringen biedt dit wel. ‘Leren denken vanuit verschillende perspectieven’ door een open dialoog en kritische zelfreflectie in relatie tot de ander, de context en het discours kan positieve betrokkenheid en zelfbewust handelen uitlokken (student engagement). Meer openheid naar anderen en een breder perspectief op de eigen mogelijkheden (social accountability) kan ook bijdragen aan een positieve opleidingscultuur (faculty development).

Een Amsterdam UMC curriculum met ruimte voor deze potentieel transformatieve onderwijservaringen kan daarom artsen opleiden die complexe uitdagingen aankunnen (WHO, UNESCO). De vraag is hoe dit binnen het huidige bachelor curriculum is te integreren. Een optie is een portfolio met keuzeruimte voor authentieke ervaringen.

———————————————————————

Femke Rutters – Leefstijl en preventie geneeskunde

Doel van mijn PE-positie is het ontwikkelen van curriculumonderdelen en leerconcepten omtrent het onderwerp leefstijl en preventie geneeskunde. Om een leven lang leren te stimuleren, moet het onderwerp niet alleen gedoceerd worden in de bachelor, master en postacademisch maar ook beleefd worden, zodat het ‘Practice what you preach’ en ‘Leading by example’ wordt.

Doel is gezondere studenten en artsen, die betere academische prestaties leveren en meer belastbaarheid zijn. Discussie zal gaan omtrent hoe het onderwijs goed te laten aansluiten bij het huidige curriculum maar ook activerend te maken.

Marc Scot – Urgentiegeneeskunde; geen rijtjes maar leren begrijpen en samenwerken

Bij de studie geneeskunde ligt de nadruk op het leren van de rijtjes. Wij proberen juist een actieve leerhouding en inzicht te stimuleren waardoor niet de nadruk komt te liggen op de rijtjes zelf, maar op de ratio en onderliggende oorzaak/betekenis van de rijtjes, in combinatie met de CRM vaardigheden. Want behandelingen vinden altijd plaats in teamverband.

Uitvoering: Naast CRM worden de studenten uitgedaagd door door te vragen naar de kern van het probleem/symptoom/oorzaak/behandeling. Maar ook naar de wijze van communicatie en samenwerking. Tijdens de les wordt elke student actief bij de les betrokken. Naast de theoretische lessen hebben we ook praktijklessen die voortborduren op hetgeen in de les is besproken. Waarbij wij doorvragen op de ratio van hun handelen en manier van communiceren en samenwerken.

Janique Oudbier en Gerard Spaai – Hoe flip je het onderwijs?

In een flipped classroom bereiken studenten kennis-en begripsdoelen zelfstandig en wordt het contactonderwijs gebruikt voor het bereiken van de hogere leerdoelen (Singh, Mahajan, Guptha, & Singh, 2018).

Hoe geef je een flipped classroom vorm op een effectieve manier? In deze sessie zal hier op een interactieve manier op in worden gegaan. Aan het eind van de sessie heb jij handvatten om jouw onderwijs flipped te maken. Dit doen wij aan de hand van een literatuurstudie uitgevoerd naar de factoren die van invloed zijn op de effectiviteit van de flipped classroom. Uit het onderzoek zijn zes factoren naar voren gekomen die de effectiviteit van de flipped classroom direct beïnvloeden of intermediëren: studentkenmerken, implementatie, taakkenmerken, zelfstudieactiviteiten, contactonderwijsactiviteiten, en docentkenmerken.

Deze factoren kunnen positief worden gestimuleerd door bijvoorbeeld de docenttraining te focussen op competenties en leer-en onderwijsbenaderingen die relevant zijn voor de flipped classroom en het leerproces te structureren.

Oudbier, J., Spaai, G., Timmermans, K., & Boerboom, T. (2021). Enhancing the Effectiveness of Flipped Classroom in Health Science Education: A State-of-the-art Review. (accepted by BMC Medical Education)

———————————————————————

Lisanne van der Roest – Leren interprofessioneel leren

Geïnspireerd door het International Forum on Quality and Safety in Healthcare is de Amsterdam UMC Quality Improvement (QI) Academy gestart. Zorgprofessionals gaan in interprofessionele vorm werken aan een gezamenlijk project om de kwaliteit van zorg te verbeteren.

Want overal waar je komt is er ruimte voor verbetering in de zorg. Maar een ergernis in de zorg omzetten in een oplossing, is niet eenvoudig. Zorgsystemen zijn complex en dit zorgt er vaak voor dat kwaliteitsverbeteringen de weg naar de praktijk moeizaam weten te vinden. De QIA is hiermee de eerste opleiding waarbij zorgprofessionals interdisciplinair worden opgeleid en gefaciliteerd in het initiëren, organiseren en implementeren van kwaliteitsverbeteringen vanaf de werkvloer.

Echter, disciplines zijn vaak toch nog gewend om te werken binnen de eigen vakgroep en binnen hun eigen discipline. Zorgverleners redeneren en werken nog te veel vanuit hun eigen expertise. Dat het over en van elkaar leren beter is voor de patiënt is helder maar het vormen van een multidisciplinair team is nog altijd niet altijd gemakkelijk.

Hoe kan je nu deze werelden toch met elkaar verbinden?

———————————————————————