Teacher Story: Myrthe Sonneveld

“Het is zo fijn dat ik tijdens de stage vier maanden vrij geroosterd ben van het werk in de kliniek om onderwijs te geven.  Ik vind het leuk om anderen iets te leren en te enthousiasmeren. Om co-assistenten mee te nemen in de lesstof en ze daarnaast het gevoel te geven dat zij bijdragen en dat ze gezien worden. In de collegezaal zie ik het als een uitdaging om ze mee te krijgen en een stapje verder te brengen. Als student coachte ik al, vrijwillig en betaald, bij sportverenigingen.”

“Lesgeven vond ik in het begin best spannend, want hoe gaat dat in een TBL-zaal met honderd studenten. Proefondervindelijk leer ik als docent steeds meer en daarbij heb ik een hele goede begeleider. Hij leerde mij; als je als docent heel hard moet werken voor een groep, dan ben je meestal alleen maar aan het zenden. Met interactie bereik je veel meer en werk je samen aan het bereiken van de leerdoelen.”

BKO
“Gelijk met mijn stage heb ik het BKO-traject gevolgd en daar heb ik heel veel van geleerd. Praktijk en theorie kwamen samen en ik volgde dit samen met andere docenten die al langer lesgaven. Het was voor mij een geruststelling dat ook zij met dilemma’s en vragen kwamen die ik herkende.”

Klinisch college
“Voor een klinisch college is het fijn als je een patiënt mee kunt nemen naar de collegezaal. Studenten waarderen de lessen met echte patiënten het meest. De zaal is vaak onder de indruk als een patiënt met zijn verhaal komt. Ik bereid mij graag altijd goed voor, dus ik zorg dat ik meer patiënten achter de hand heb, voor als mijn eerste keuze door ziekte of andere redenen niet kan.”

Lijstje
“Zo moest ik een klinisch college geven over koorts. Ik heb een paar dagen van te voren bij diverse afdelingen gevraagd of de specialisten een interessante patiënt hadden met koorts. Ik vraag of de patiënt er voor openstaat en leg een lijstje aan met namen. In dit geval viel mijn eerste keus op een man met een interessante aandoening die, heel toevallig, van beroep acteur was in zijn eigen branche. Helaas kon hij de ochtend van het college niet meekomen vanwege verslechtering van zijn gezondheid. En toen was ik zo blij met mijn lijstje! Op de afdeling heelkunde haalde ik snel mijn andere college-patiënt op en reed hem wegens tijdsgebrek zelf in een rolstoel naar de collegezaal. De eerder gemaakte PowerPoint presentatie van de andere patiënt heb ik ook doorgelopen, zo kon ik twee keer een casus behandelen.”

Werkelijkheid
“Het is echt de moeite waard om het goed voor te bereiden, want een klinisch college zonder patiënt vinden studenten niet leuk. Ze zitten vaak vlak voor hun coschappen en ze voelen de verantwoordelijkheid om zelf de juiste vragen te kunnen stellen aan een patiënt. De werkelijkheid komt steeds dichterbij en ze willen het graag goed doen. Ik kan mij dat zelf als student ook nog goed herinneren, daarom doe ik er graag mijn best voor het te laten slagen.”

Focus
“Wel besef ik dat ik de tijd had om dat zo goed voor te bereiden. Als je het onderwijs erbij moet doen, naast je werk in de kliniek en ook nog naast onderzoek, dan wordt het wel lastig om voldoende tijd vrij te maken. Wij willen als faculteit academisch onderwijs van hoog niveau geven en het zou dus evenveel tijd en aandacht verdienen als het werk in de kliniek en het doen van onderzoek. Ik pleit voor een gelijke focus op alle drie de onderdelen, want onze studenten zijn de artsen van de toekomst.”

Tot slot
Nog wat tips van Myrthe ter afsluiting: “Ga eens bij elkaars les kijken, dat is zo waardevol! De meeste lessen worden opgenomen, je kunt zelf kiezen wanneer je kijkt. Je leert zoveel van het kijken naar andere docenten. Daarnaast moeten we als docenten tijd opeisen voor onderwijs, want goed onderwijs geven kost tijd. En als laatste de tip om feedback te vragen aan je studenten. Mijn ervaring is dat je ervan leert en daarbij bouw je aan onderling vertrouwen en een open houding van studenten.”