Teacher story: Gabor Linthorst

Gabor lag in de wieg van twee basisschoolleraren en kreeg onderwijs met de bekende paplepel ingegoten. “Bij ons thuis spraken we onderwijs,” zegt hij lachend. Als lid van de leerlingenvereniging op de middelbare school en later als lid van de Raad van Toezicht groeide de fascinatie voor de rol van producent van onderwijs. Ik had tot dan toe alleen onderwijs geconsumeerd. Dat spanningsveld vond ik interessant. Ik dacht tijdens mijn studie geneeskunde nooit dat ik dokter zou worden, wel ziekenhuisdirecteur. Een droom die ontstond toen ik als puber dagelijks langs ziekenhuis Zonnestraal in Hilversum fietste.”

Invloed
“Tijdens mijn bachelor zat ik weer in de rol van onderwijsconsument. Pas in mijn coschappen kwam ik erachter dat je je eigen onderwijsprocessen kunt sturen, door initiatief te nemen, feedback te geven. Daarna reisde ik heel Europa door en hield lezingen over de ziekte Fabry, een zeldzame stofwisselingsziekte, als onderwerp van mijn promotieonderzoek. Eenmaal Internist – endocrinoloog ging ik mij ook met onderwijs en opleiden bezighouden. Doceren ging mij makkelijk af, waardoor ik soms het gevoel had dat ik er te weinig voor moest doen. Voor research, dat mij veel minder goed ligt, moest ik mij veel meer inspannen. Ik vond het moeilijk om te kiezen tussen onderzoek, onderwijs en kliniek. Alle drie tegelijk is niet te doen. De vraag kwam of ik het nieuwe curriculum wilde implementeren, het plan lag er al. De keuze voor  kliniek en onderwijs was gemaakt.”

Onderwijsdirecteur
“Problemen oplossen, vergaderen, veel vergaderen helaas, en proberen de visie te implementeren, dat is kortgezegd wat ik als opleidingsdirecteur doe. Ik zie de bachelor als een supertanker die zich langzaam laat bijsturen, het effect is pas later merkbaar. Het lijkt nooit af te zijn of nooit goed genoeg, er is altijd weer iets te verbeteren. Er zijn invloeden van buitenaf; bijvoorbeeld bezuinigingen en maatschappelijke invloeden. Alles lijkt een plek te moeten hebben in het curriculum. Er gaat steeds meer in, maar eigenlijk bijna nooit iets uit. Neem nu duurzaamheid, inclusie en al die andere thema’s, iedereen wil zijn stuk erin. Of dat ten goede komt aan het onderwijs is de vraag. Laat ik een metafoor nemen; Ik zeg bijvoorbeeld tegen een orthopeed; dit jaar slaan we de knie over, we richten ons meer op de heup. Als je de heup begrijpt dan snap je ook de knie. Clinici zijn het dan vaak niet met mij eens. Ik vind dat wij onze studenten de basisprincipes moeten leren, ze leren later de rest echt wel bij, in de praktijk en via life long learning.”

Kwaliteit
Een belangrijke taak van de onderwijsdirecteur is het bewaken van de kwaliteit van het onderwijs.
“Wij zijn als opleiding gezegend met bevlogen docenten. Die moet je vooral vrijheid geven om die bevlogenheid niet in de weg zitten. Toch kan een docent door zijn enthousiasme soms uit de bocht vliegen. Laat ik de knie weer als voorbeeld nemen. Een docent die in het eerdere voorbeeld de knie toch tot in detail gaat uitleggen, zal ik proberen te bewegen om zich op de heup te concentreren. Dat doe ik door te polderen. Ik wil te allen tijde voorkomen dat ik iemand zijn bevlogenheid ontneem.”

Uitdagingen
Meerdere uitdagingen kwamen op zijn pad, Gabor licht er twee uit: “Epicurus was een zegen en een vloek. Ik kreeg een helder pedagogisch concept, dat was heel duidelijk een zegen. De vloek was dat iedereen mee moest in dat kader. Ik heb vaak gehoord: “Ik ken het kader, maar voor mijn vak kan dat niet, daarvoor is het beter dat….. ”. Mijn antwoord was en is altijd hetzelfde; dat we de kaders moeten volgen. Dat vind ik best lastig.
Corona was de andere uitdaging, met weer een zegen en een vloek. Onderwijs kon dus wel degelijk anders en het is uiteindelijk ook een zegen geweest voor onderwijsontwikkeling. De vloek zit in de sociale verarming. Teams is geweldig maar tegelijk geeft het afstand en minder verbinding. De saamhorigheid tijdens corona was groot onder docenten. Ik ben zo trots op hoe studenten en docenten zich erdoorheen getrokken hebben, echt chapeau!”

LOL
Anderhalf geleden startte Gabor met de Leergang Onderwijskundig Leiderschap. Bedoeld voor onderwijsdirecteuren en anderen die zich op strategisch niveau met onderwijs bezighouden. “Ik ben hier te laat mee begonnen, ik was al 5 jaar bezig als onderwijsdirecteur, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Mijn vraag aan het begin van de leergang was; Vind ik het leuk wat ik doe en kan ik het? Mijn conclusie is dat ik het wel kan maar of de functie echt bij mij past als persoon, daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb mezelf beter leren kennen en ingezien dat oneindig mateloos zijn niet werkt. Daarnaast heb ik tijdens de leergang gewerkt aan een project over de inzichtelijkheid van de onderwijs financiën. Als onderwijsdirecteur kan ik namelijk niet sturen met een eigen budget. Daarom wilde ik onderzoeken; wat komt erin en wat gaat waarnaar toe? Die transparantie kan beter.”

Zorgen
“Het voelt voor mij deels als een bevrijding om straks het stokje over te dragen. Ik doe het nog steeds met heel veel inzet, maar ik merk dat er soms metaalmoeheid optreedt en dat ik mij ook onmachtig voel op sommige onderdelen. Ik maak mij  best zorgen over de onderwijsvacatures en de vrijblijvendheid om die vanuit de kliniek in te vullen door de beste docenten. Artsen zouden eigenlijk in de rij moeten staan om aan onze faculteit les te mogen geven. En om zo de volgende generatie dokters de beste opleiding te geven.”

Toekomst
“Naast bevrijding voel ik ook onrust over de tijd die komen gaat. Ik kijk uit naar het weer meer kunnen geven van primair onderwijs op de werkvloer. Maar heel stiekem wil ik er dan misschien wel even tussen uit, een sabbatical of zoiets”, zegt hij met glimmende ogen en vervolgt: “Het is nog niet zover, maar aan mijn opvolger zou ik willen zeggen: Ken je kwaliteiten, weet waarin je goed bent en zorg voor een team dat jou goed aanvult. Door ervaring weet ik inmiddels hoe belangrijk het is jezelf te kennen en mensen om je heen te verzamelen die jou aanvullen en je helpen met je missie. Mijn team is fantastisch.”